Apelacioni sud u Beogradu pravosnažno je odlučio da srpski premijer za vreme okupacije u Drugom svetskom ratu Milan Nedić ne može da bude rehabilitovan, tako da on ostaje ratni zločinac, a njegovim naslednicima neće moći da bude vraćena konfiskovana imovina.
Ovom odlukom, sud je - kao neosnovanu - odbio žalbu punomoćnika Nedićevih potomaka i potvrdio prvostepeno rešenje Višeg suda u Beogradu iz jula prošle godine, kojim je odbijen zahtev za rehabilitaciju Nedića.
Prvostepenim rešenjem Višeg suda od 11. jula 2018. godine kao neosnovan je odbijen zahtev predlagača za rehabilitaciju pokojnog Nedića.
Viši sud u Beogradu odbio je zahtev za rehabilitaciju, kojim je traženo da se poništi Uredba Vlade FNRJ, kojom je Milan Nedić proglašen za narodnog neprijatelja i na osnovu koje su mu oduzeta građanska i imovinska prava.
Apelacioni sud je - u detaljnom obrazloženju odluke, koja je objavljena na zvaničnom sajtu suda, naveo da je prvostepeni sud pravilno zaključio da se nisu stekli uslovi za rehabilitaciju Milana.
"Dakle, lice čija se rehabilitacija traži je od strane okupatora postavljena za predsednika Vlade koja je za vreme manadata pomagala okupatoru, ne samo u eksploataciji dobara države i radne snage, već u progonu svih onih građana Srbije koji se nisu svrstavali na stranu okupatora ili nisu delili njegova politička ili ideološka ubeđenja ili se nisu pridržavali okupacionih propisa, a o čemu svedoči niz dokumenata", podseća Apelacioni sud i navodi da je u međunarodnim okvirima priznatu Vladu okupator nagnao u izgnanstvo zajedno sa vladajućim monarhom.
Napominjući da je Nedić lišen slobode od strane Treće američke armije, Apelacioni sud naglašava da "ne može biti govora da je lišenje slobode Milana Nedića izvršeno iz političkih ili ideoloških razloga".
Predlagači rehabilitacije su zahtevom tražili da se utvrdi da je general Nedić lišen slobode bez sudske ili administrativne odluke kao žrtva progona iz političkih i ideoloških razloga, kao i da je ništavno rešenje Trećeg narodnog sreskog suda za grad Beograd od 31. januara 1946. godine o konfiskaciji imovine generala Milana Nedića od dana donošenja i da su ništave sve njegove pravne posledice.
U toku svog rada Nedić je, kao predsednik Vlade, a od 1943. godine i kao ministar unutrašnjih poslova i predsednik Vlade, istovremeno donosio brojne uredbe, naredbe i proglase, čiji je cilj bio podrška okupatorskom režimu, sprečavanje i kažnjavanje svih onih koji su ustali u borbu protiv okupacionih vlasti.
Sud podseća i da je za vreme njegovog rada, okupator masovno streljao civilno stanovništvo i povećavao ekonomske eksploatacije Srbije.
Posle izručenja jugoslovenskim vlastima protiv Milana Nedića vođen je istražni postupak, na okolnost postupanja i delovanja odnosno vršenja funkcije predsednika Vlade u vreme okupacije Srbije.
Milan Nedić je 4. februara 1946. godine izvršio samoubistvo. Protiv njega nije vođen sudski postupak, tako da nije doneta ni sudska odluka kojom bi bio osuđen i lišen života, slobode ili nekih drugih prava od 6. aprila 1941. godine do dana stupanja na snagu Zakona o rehabilitaciji, piše u presudi.
Pored gore navedenih zaključaka ovog suda, dodaje se da se saslušanje Milana Nedića, posle njegove internacije jugoslovenskim vlastima, sve do izvršenog samoubistva ne može smatrati da je učinjeno iz političkih ili ideoloških razloga.
"Činjenica da je delu stanovništva pomagao u ratnim uslovima i mnoge spasao od smrti ne može biti jedina, dovoljna i presudna za drugacije presuđenje imajući u vidu ostale aktivnosti Milana Nedića tokom trajanja mandata predsednika Vlade, koju je postavio okupator, i tokom vršenja funkcije ministra unutrašnjih poslova", navodi se u obrazloženju odluke.
Kada je u pitanju rešenje o konfiskaciji imovine, Apelacioni sud smatra da su neosnovani žalbeni navodi i da je to rešenje doneto u skladu sa Zakonom o konfiskaciji i Uredbom o Vojnim sudovima i ustrojstvu i nadležnosti Vojnih sudova.