U Evropskoj komisiji su danas odlučili da o načinu izlaska iz sadašnje situacije konsultuju redničke sindkate i udruženja malih i srednje velikih kompanija u Evropi.
Tek nakon što su se suočili sa činjenicom da, zbog neefikasnih briselskih mjera izlaska iz krize, sada većina Evropljana više ne vjeruje u evropsku ideju, u Evropskoj komisiji su danas odlučili da o načinu izlaska iz sadašnje situacije konsultuju redničke sindkate i udruženja malih i srednje velikih kompanija u Evropi. Alternativa tome je - još dublja kriza i Unija koju više niko ne želi.
Radnici danas u Evropi, zahvaljujući tudjim greškama, imaju novo pravo - da preko noći ostanu bez posla, pridružujući se tako sve većoj armiji siromašnih - posljednje statistike kažu da više od 50 miliona Evropljana danas nije u stanju da plaća račune za goli život.
Koga kriviti za to? Evropske institucije sigurno nisu očinile dovoljno, jer sama štednja koju propagiraju, nije upalila svjetlo na dnu tunela. Mjere štednje su slijepa ulica, uzvikivali gotovo redovno proteklih mjeseci pred zgradama Evropske komisije, Vijeća, parlamenta, tražeći da evropski birokratski aparat prestane sa upumpavanjem milijardi eura bankama koje su dovele do sadašnje krize - umjesto toga, ulažite u razvoj i bolji život običnih ljudi,bila je radnička poruka.
“U Evropi je uvijek isto, uvijek sa ledja radnika, koji moraju još više da štede, ali mora se tražiti drugi način, ne uvijek uzimati od nas”, kaže jedna od učesnika protesta.
Radnici su ogorčeni jer svakodnevnoi gube posao, sve teže preživljavaju, dok evropska birokratija milijardama hrani posrnule banke, koje oni, i ne samo oni, vide kao glavne krivce za krizu - godine štednje jednostavno, nisu donijele ništa, odvele su cijelu Evropu u slijepu ulicu.
"Sada imamo još više siromašnih, još više otpuštenih radnika, sve mjere su stvorene protiv siromašnih, koji moraju da plate ceh – mi tražimo investicije, socijalnu politiku", poručuje članica Evropskog parlamenta, iz evropskih Zelenih - Gabi Cimer.
"Mi smatramo da je makro-ekonomska politika vodjena pogrešno, da živimo u socijalnoj nepravdi, i nešto mora da se učini. kako bi naši radnici i gradjani i dalje imali osjećaj da žive u EU, da ih ona podržava. Sada je to potisnuto nezaposlenošću, politikom kakva se sada vodi. Nadamo se da je naša poruka Evropskoj komisiji shvaćena, i da će biti prenijeta liderima na junskom samitu. Nama ne treba samo flaster na ranu, jer evropski radnici u suprotnom, neće više podržavati evropski projekat”, kaže generalna sekretarka Evropske konfederacije radničkih sindikata, Bernadete Sigol.
Treba li reći da danas, sa rekordnom stopom od više od 12 posto nezaposlenih samo u euro-zoni, medju kojima je najviše mladih, Evropljani rekordno malo vjeruju projektu Unije - a i kako bi, kada su upravo obični ljudi najveće žrtve krize i pogrešne politike.
Radnici danas u Evropi, zahvaljujući tudjim greškama, imaju novo pravo - da preko noći ostanu bez posla, pridružujući se tako sve većoj armiji siromašnih - posljednje statistike kažu da više od 50 miliona Evropljana danas nije u stanju da plaća račune za goli život.
Koga kriviti za to? Evropske institucije sigurno nisu očinile dovoljno, jer sama štednja koju propagiraju, nije upalila svjetlo na dnu tunela. Mjere štednje su slijepa ulica, uzvikivali gotovo redovno proteklih mjeseci pred zgradama Evropske komisije, Vijeća, parlamenta, tražeći da evropski birokratski aparat prestane sa upumpavanjem milijardi eura bankama koje su dovele do sadašnje krize - umjesto toga, ulažite u razvoj i bolji život običnih ljudi,bila je radnička poruka.
“U Evropi je uvijek isto, uvijek sa ledja radnika, koji moraju još više da štede, ali mora se tražiti drugi način, ne uvijek uzimati od nas”, kaže jedna od učesnika protesta.
Radnici su ogorčeni jer svakodnevnoi gube posao, sve teže preživljavaju, dok evropska birokratija milijardama hrani posrnule banke, koje oni, i ne samo oni, vide kao glavne krivce za krizu - godine štednje jednostavno, nisu donijele ništa, odvele su cijelu Evropu u slijepu ulicu.
"Sada imamo još više siromašnih, još više otpuštenih radnika, sve mjere su stvorene protiv siromašnih, koji moraju da plate ceh – mi tražimo investicije, socijalnu politiku", poručuje članica Evropskog parlamenta, iz evropskih Zelenih - Gabi Cimer.
"Mi smatramo da je makro-ekonomska politika vodjena pogrešno, da živimo u socijalnoj nepravdi, i nešto mora da se učini. kako bi naši radnici i gradjani i dalje imali osjećaj da žive u EU, da ih ona podržava. Sada je to potisnuto nezaposlenošću, politikom kakva se sada vodi. Nadamo se da je naša poruka Evropskoj komisiji shvaćena, i da će biti prenijeta liderima na junskom samitu. Nama ne treba samo flaster na ranu, jer evropski radnici u suprotnom, neće više podržavati evropski projekat”, kaže generalna sekretarka Evropske konfederacije radničkih sindikata, Bernadete Sigol.
Treba li reći da danas, sa rekordnom stopom od više od 12 posto nezaposlenih samo u euro-zoni, medju kojima je najviše mladih, Evropljani rekordno malo vjeruju projektu Unije - a i kako bi, kada su upravo obični ljudi najveće žrtve krize i pogrešne politike.