U astronomskoj opservatoriji Paranal, u čileanskoj pustinji Atakama, nalazi se najveći i najsavremeniji teleskop u svetu. Medjutim, taj teleskop je samo jedan u čitavoj mreži teleskopa sposobnih da deluju zajedno.
Četiri teleskopa velikog prečnika kombinovani su sa četiri manja, koji kreću se po šinama. Slike koje daju manji teleskopi kombinuju se tehnikom zvanom interferometrija, kako bi se dobili dodatni detalji. Timovi astronoma rade u prostoriji bez prozora u kojoj vlada apsolutni mrak.
Jedan od njih, Rikardo Skarpa, kaže da se teleskopi u orbiti i ovi na zemlji savršeno uklapaju. Orbitalni teleskop je mali ali daje precizniju sliku, jer mu ne smetaju slojevi atmosfere, dok znatno veće ogledalo zemaljskog teleskopa prikuplja više svetlosti, što omogućava posmatranje udaljenijih nebeskih tela, ali je njegova slika manje oštra.
Astronomi se nadaju da će jednoga dana moći da sve te teleskope povežu i da će moći da vide tako male objekte kao što je astronom na površini meseca. Veći telekopi imaju ogledala prečnika većeg od osam metara. Radni dan astronoma počinje kada padne mrak. Otvaranje pokretnog krova opservatorije obeležava početak još jedne noći istraživanja dalekih nebeskih tela.