Euro se poslednjih mjeseci nalazi u ozbiljnoj krizi, dok se pojedine članice eurozone suočavaju sa ogromnim dugovima, a druge ih spašavaju zajmovima kako bi, između ostalog, osnažile zajedničku valutu. Evropski ekonomski gigant, Njemačka, morala je da obezbijedi značajan dio kreditnih garancija, uprkos nezadovoljstvu velikog broja Njemaca koji nisu spremni da spašavaju, po njihovom mišljenju, velike evropske potrošače poput Grčke. Pojedini čak dovode u pitanje dugoročni opstanak eura.
Evropa se suočava sa ozbiljnim ekonomskim problemima, od kojih nisu pošteđene ni najveće i najstabilnije privrede. Njemačka je usvojila najambiciozniji plan štednje od Drugog svjetskog rata - da bi svela javni dug na nivo predviđen propisima Evropske unije i ohrabrila ostale članice da slijede njen primjer kako bi se stabilizovao euro. Mjere njemačke vlade pozitivno su uticale na finansijska tržišta, smatra direktor njemačke berze Artur Fišer.
"Prosječni investitor shvata da su preduzete ozbiljne mjere. Profesionalni investitori takođe razumiju da se događa nešto značajno i da se ide u pravom smjeru.”
Krizu je izazvala nemogućnost grčke vlade da u jednom trenutku otplati dugove. Njemačka je pristala da učestvuje u paketu pomoći Grčkoj, koja je zauzvrat morala da primijeni stroge mjere štednje. Taj potez grčkih vlasti doveo je do masovnih uličnih protesta.
Veliki broj Njemaca takođe nije bio zadovoljan konačnim ishodom, zato što su smatrali da pomažu onima koji su jednostavno trošili više nego što su imali. Artur Fišer međutim ističe da to nije tako jednostavno.
"Prepostavimo da smo dozvolili Grčkoj da bankrotira. Njihov zajam je u eurima, tako da bi zajmodavci u slučaju bankrotstva pretrpjeli gubitak. A ko je pozajmljivao novac? Pa priličan broj njemačkih banaka."
Velike evropske ekonomije i Međunarodni monetarni fond su od tada postigli dogovor o dodatnom planu o kreditnim garancijama vrijednom oko hiljadu milijardi dolara, kako bi se ojačale ostale krhke evropske privrede. To je zabrinulo istoričara i novinara uticajnog njemačkog dnevnog lista Di Velt, Majkla Štirmera, koji sumnja u dugoročnu održivost eura.
"Neki od stabilniijih partnera u euro sistemu, koje predvodi Njemačka, saopštili bi da više ne žele da imaju veze sa tim. Da bi smo vas spasili, moramo prvo da spasimo sebe. Suspendovali bismo naše članstvo i vratili se na prethodno stanje ili počeli da koristimo neku vrstu sjeverno-evropskog franka ili guldena ili valutu koja je dobra i stabilna. I, naravno, južni dio eurozone bi se raspao"
Mnogi analitičari takođe ukazuju na strukturne probleme kada je riječ o euru - podsjećajući da zemlje u eurozoni imaju istu valutu, ali da nemaju mnogo uticaja na budžete i potrošnju pojedinačnih članica. Ne vide međutim svi probleme u pogledu eura i Evropske unije.
"Trenutno se događa ono što je predviđeno kada su eurozona i euro uvedeni… zato što svi shvatamo da imamo privrede koje se različito razvijaju i imaju različite mogućnosti. Danas živimo u svijetu gdje je nekoliko zemalja veoma jako, dok su druge slabe i njima pokušavamo da pomognemo. U određenom vremenskom trenutku možda će doći do obrnute situacije.”
Euro je u ozbiljnoj krizi i pojedini već predviđaju njegovu propast. Drugi pak vjeruju da su zajednička valuta i evropske političke veze od prevelike koristi da bi se odbacili.