Prema podacima Svetske zdravstvene organizacije, svake godine pojavi se oko 50 miliona slučajeva denga groznice širom sveta. Oko dve i po milijarde ljudi, ili dve petine svetske populacije su rizična grupa, a bolest se sada zajedno sa komarcima koji ju prenose, širi i u oblastima kao što je Teksas u Sjedinjenim Državama – daleko od tropskih područja u kojima ovaj virus nastaje. Naučnici iz jedne nezavisne fondacije u San Antoniju, u državi Teksas, razvili su novu seriju studija koje, kako kažu, daju rezultate koji obećavaju u borbi protiv često smrtonosne bolesti.
Miš u laboratoriji ima dosta zajedničkog sa osobom koja ga drži, zato što poseduje neke ljudske ćelije koje mu omogućavaju da bude inficiran denga groznicom, isto kao i ljudi. Naime, mišu su ubrizgane ljudske bazične ćelije iz pupčanih vrpci, koje su odbačene posle porođaja u lokalnim bolnicama. Miševi su ključni za istraživanju denga groznice koje sprovode Rebeka Riko-Hese i njene kolege iz „Sautvest fondacije za biomedicinska istraživanja“.
„Mi smo u osnovi uspostavili ljudski imuni sistem kod ovih miševa i samo zbog toga što poseduju te ćelije imunog sistema, oni mogu da se inficiraju i pokažu simptome denga groznice“.
Inficiranjem miša vrstom denga virusa, istraživači mogu da proučavaju kako se bolest ponaša i koji faktori mogu da uzrokuju ozbiljniju i često smrtonosnu hemoragičnu groznicu. Kod ljudi, bolest poreklom iz oblasti sa tropskom i subtropskom klimom uzrokuje neprijatan osip, groznicu i glavobolju. Ozbiljniji slučajevi uključuju potkožno krvarenje, gušenje i smrt. Ne postoji tretman ili lek. Riko-Hese i njen kolega Havijer Mota objavili su izveštaj koji pokazuje kako njihov istraživački metod može da pomogne u pronalaženju boljih tretmana, identifikovanjem posebnih vrsta virusa koji su najopasniji.
„U izveštaju smo predstavili rezultate u vazi sa osam različitih vrsta virusa i ustanovili smo da su oni koji su bili povezani sa ozbiljnim epidemijama i oni koji uzrokuju hemoragičnu groznicu kod pacijenata, zapravo posebne genetske varijante.“
Denga groznicu obično prenose komarci. Kada ujedu oni ubrizgaju određene proteine u kožu, što se ne dogodi kada je mišu veštački ubrizgan virus u laboratoriji. Zato, naučnici odgajaju i komarce, koji će ugristi miševe i preneti im bolest.
„Ukoliko virus samo ubrizgate špricom, propuštate sve faktore pljuvačne žlezde i sve stvari koje se dogode tokom prirodne infekcije, koje bi ili mogle da povećaju ili umanje broj inficiranih slučajeva“.
Rebeka Riko-Hese radila je mnogo sa onima koji su pogođeni denga virusom u Latinskoj Americi.
„Imala sam mogućnost da odem u mnoge zemlje i vidim pacijente, čak i decu, koja su umirala u bolnici. To mi je pomoglo da želim da radim više“.
Iako je do pronalaska delotvorne vakcine ili antiviralnih lekova i dalje dug put, istraživači u ovoj laboratoriji kažu da preduzimaju važne korake, za koje se nadaju da će jednoga dana umanjiti patnje izazvane ovom bolešću.